لندن این روزها حال و هوایی دیگر دارد و در چهره شهری که به خونسردی مشهور است این روزها می‌توان هیجان و شور و لبخند دید. در شهری که برای سومین بار میزبان المپیک شده نوعی رضایت و خوشحالی پیداست. از حضور ورزشکاران و میهمانان دعوت شده به المپیک در سطح شهر گرفته تا برگزاری جشن‌ها و جشنواره‌های فرهنگی و هنری در گوشه و کنار تا نشانه‌ها و علایم حمل و نقل شهری، خطوط ویژه میهمانان المپیک تا برپاشدن صفحات تلویزیونی بزرگ در میادین شهر برای مشارکت مردم در تماشای این رقابت‌ها.
لندن سابقه پذیرش ملیت‌های مختلف را در دوره‌ای طولانی در خود داشته است. این شهر نه تنها با حضور فرهنگ‌ها و ملیت‌های مختلف بیگانه نیست بلکه خود یکی از شهرهای چند فرهنگی مهم دنیاست. از طرف دیگر سابقه برگزاری جشنواره‌های مختلف فرهنگی و هنری و نیز برگزاری بازی‌های المپیک را نیز دارد. همه اینها به مسئولین این شهر اعتماد به نفس و آمادگی لازم برای میزبانی این رقابت‌ها را داده است.
میزبان المپیک کوشیده است تا آن چه از دانش و فرهنگ و هنر درچنته دارد در این دوره کوتاه به میهمانان عرضه کند. چون به خوبی می‌داند که این میهمانان نماینده‌های خوبی برای انتقال خاطرات و تجربیات کسب‌شده به مردم سرزمین‌های خود هستند.
مهمترین دغدغه برگزارکنندگان لندن ۲۰۱۲، برنامه‌ریزی و اجرای درست و آبرومندانه آن بوده است. آنها با توجه به سابقه میزبانی می‌دانستند که لندن با چه محدودیت‌هایی برای پذیرش، اسکان و برگزاری این مسابقات روبروست و از طرفی می‌دانستند که برگزاری درست این مسابقات چقدر می‌تواند سودمند باشد. آنها از مدت‌ها پیش خود را برای پذیرش ۲۰۴ تیم شرکت کننده در ۲۶رشته ورزشی که مجموع هفده هزار ورزشکار و همراه و شصت و سه هزار نفر نیروهای اجرایی این مسابقات را شامل می‌شود و نیز بیست هزار خبرنگاری که پوشش این مسابقات را به عهده دارند و نیز نزدیک به نیم میلیون توریستی که در طی مسابقات به این شهر سفر می‌کنند، آماده کرده‌اند.
این آمادگی عبارت است از گسترش فضاهای ورزشی و اسکان ورزشکاران و تماشاگرانی که به دیدار این مسابقات آمده‌اند، گسترش و تقویت ناوگان حمل و نقل شهری و بین‌المللی ، طراحی نشانه‌های ورزشی و حمل و نقل، طراحی مشعل و مدال‌های ورزشکاران برنده، طراحی برنامه‌های فرهنگی و هنری در حاشیه مسابقات، طراحی مراسم حمل مشعل و افتتاحیه و اختتامیه المپیک و پارالمپیک و تامین بودجه برگزاری این مسابقات، که فقط از راه فروش نه میلیون بلیط صادر شده، نمی تواند تامین شود.
مراسم افتتاحیه المپیک لندن با همتایانش در دوره‌های پیش شباهت‌ها و تفاوت‌های مضمونی و اجرایی متعددی داشت و از پاره‌ای جهات، بی‌نظیر هم بود. بریتانیایی‌ها در این مراسم ضمن نمایش گلچینی از مهمترین اتفاقات چند قرن اخیر تاریخ این کشور، گوشه‌ای ازدستاوردهای فرهنگی و علمی و هنری و ادبی خود را به نمایش گذاشتند. این نمایش گاه با طنز آمیخته بود. گاه هم همه را شگفت زده کرد. مثل نقش دادن به ملکه انگلیس در فیلم کوتاه به سبک جیمز باند؛ آنچه سنت‌های کمدی انگلیسی را به ذهن بیننده می‌آورد و آنچه بریتانیایی‌ها به داشتن آن افتخار می‌کنند و دوست دارند که با آن نیز شناخته شوند.
آن‌طور که در این چند روز به نظر می‌رسد مسئولین این مسابقات، در مورد آسایش میهمانان وسواس زیادی به خرج داده‌اند. از جمله اینکه، از ماه‌ها قبل، اعلان‌هایی برای لندنی‌ها در مترو و سایر وسایل حمل و نقل عمومی نصب بود که به آنها برای شلوغی و ازدحام احتمالی مسیرها و مکان‌های خاص هشدار می‌داد. این امر باعث شده بسیاری از ساکنین در طول دوره میزبانی موقتا شهر را ترک کنند و آن را برای میهمانان تازه وارد بگذارند. از طرف دیگر، به منظور مدیریت بهتر مراسم، بلیط‌های مسابقات را به طور غیرمستقیم و محدود به فروش رسانده‌اند، کاری که این روزها با وجود صندلی‌های خالی بعضی از ورزشگاه‌ها و اتاق‌های خالی هتل‌ها، صدای بعضی تماشاچی‌های بدون بلیط و صاحبان هتل‌های کم رونق لندن را در آورده است. اما همه اینها از شادمانی و لبخند برچهره این شهر معمولا خونسرد نکاسته است.