عبدالفتاح شفیع یف

رشته تکواندوی تاجیکستان وابسته به فدراسیون بین المللی تکواندو (ITF) از بهترین های نوع خود در جهان به شمار می آید. در پی مسابقات جهانی فدراسیون بین المللی تکواندو در اسلوونی در بهار سال ۲۰۰۷ تیم تکواندوکاران تاجیک از لحاظ شمار مدال ها پس از کره شمالی در مقام دوم قرار گرفت. آن تعداد مدال طلایی که تکواندوکاران تاجیکستان از مسابقات بین المللی برای این کشور چیده اند، هیچ نوع دیگر ورزش کسب نکرده است. بیست تن از آنها به عنوان قهرمانی جهان دست یافته اند و شماری از آنها چند بار قهرمان جهان اند. برای نمونه، دلیر سیف الدینف، یکی از تکواندوکاران تاجیک، شش مدال طلا را بر گردن دارد که همه آنها را در مسابقات جهانی و بین المللی به دست آورده است.

در فدراسیون تکواندوی تاجیکستان دیگر مدال های نقره و برنز را به شمار نمی آورند و نمی دانند که دقیقا چه تعداد از این نوع مدال ها را صاحب شده اند. میرسعید یحیایف، رئیس این فدراسیون می گوید، پیش از آغاز هر مسابقه بین المللی او تک تک اعضای گروه منتخب تاجیکستان را موظف می کند که تنها با مدال طلا به کشور برگردند، چون او کسب مدال های نقره و برنز توسط اعضای تیمش را نوعی ناکامی می داند.

میرسعید یحیایف راهگشای تکواندو به تاجیکستان است. او در گذشته در شهر دوشنبه یک باشگاه کاراته داشت. اما طی اقامت کوتاه در شهر تاشکند ازبکستان با تکواندو آشنا شد و آن را بیشتر پسندید و باشگاهش را به محل آموزش تکواندو تبدیل داد.

بدین گونه سال ۱۹۹۲ نخستین باشگاه تکواندو در تاجیکستان گشایش یافت. فدراسیون تکواندوی تاجیکستان وابسته به فدراسیون بین المللی تکواندو نیز در همان سال پایه ریزی شد و سه مدال برنز نخست تکواندوکاران تاجیک در نخستین مسابقات قهرمانی آسیا هم همان سال به دست آمد. پس از سه سال، در مسابقات قهرمانی جهان تکواندوکاران تاجیک صاحب نخستین مدال طلا هم شدند.

اکنون نفوذ تکواندو در تاجیکستان همتای محبوبیت کشتی ملی است. فدراسیون تکواندو تلاش می کند با استفاده از محبوبیت چشمگیر خود به حل برخی از مشکلات اجتماعی نیز بپردازد و کارزار مبارزه با اعتیاد به مواد مخدر را راه انداخته است. آقای یحیایف معتقد است که جوان ها با رو آوردن به ورزش از اعتیاد رو خواهند تافت.

یکی از راه های جلب توجه هر چه بیشترجوانان به این نوع ورزش برگزاری مسابقات بین المللی و جهانی در تاجیکستان است. فدراسیون بین المللی تکواندو بارها از یحیایف خواسته است که کشورش میزبان یکی از مسابقات آن در سطح جهانی باشد. ولی یحیایف مجبور است هر بار این پیشنهاد را رد کند، چون به باور او، تاجیکستان هنوز آماده میزبانی مسابقات جهانی نیست – میدان های وسیع ورزشی، امکانات مالی، فرودگاه و هتل های مناسب ندارد.

با وجود این، شمار باشگاه های تکواندو در تاجیکستان اندک نیست. هم اکنون بیش از دو هزار تن سرگرم فراگرفتن این ورزش اند. سی درصد آنها از جمله زنان و دختران اند. نخستین مدال طلای جهانی زنان تاجیکستان در دوران استقلال هم توسط شهلا محمد رحیموا، یک تکواندوکار هجده ساله تاجیک، حاصل شده است. اکنون شهلا در دو کودکستان به خردسالان هنرش را می آموزاند و واقعا فرا گرفتن تکواندو از شخص قهرمان جهان برای کودکان هیجان فراوانی دارد.

مربی های تکواندوی تاجیک در بیرون از تاجیکستان، در ایالات متحده آمریکا نیز مشغول کار اند. فعلا هفت عضو پیشین تیم منتخب تاجیکستان در آمریکا به سر می برند. آنها در گذشته زیر پرچم تاجیکستان و با سرود ملی کشور زادگاهشان مدال دریافت می کردند. اکنون اکثرا گرین کارد آمریکایی دارند و با سرود و پرچم آمریکا مدال های مسابقات را صاحب می شوند.

اما فدراسیون تکواندوی تاجیکستان راغب است همچنان پرورش قهرمان های آینده را ادامه دهد و مقام دوم قهرمانی را حفظ کند. از یحیایف می پرسم که آیا امیدوار است که روزی بر تارک جدول پرمدال ترین کشورهای جهان در رشته تکواندو بدرخشند. می گوید، این کار ساده ای نیست، چون قهرمان فعلی، کره شمالی، زادگاه تکواندو است و شمار ورزشگران آنها در این رشته بیشتر از جمعیت تاجیکستان است.

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنید

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب