مرکز هنرهای معاصر افغانستان نمایشگاهی از نقاشی های مدرن زنان در کابل راه انداخته که در بر گیرنده بیش از نود اثر هنری از بیست و سه هنرمند جوان افغان است.

هر اثر در این نمایشگاه، حرفی برای گفتن دارد و حکایت از روزگار سختی می کند که بر افغان ها، به ویژه بر زنان گذشته است.

قفل، دروازه های شکسته و یا بسته، سیاهی و تاریکی، دیوار و حصار، تصاویری است که در بیشتر این آثار به آن پرداخته شده است.

در پشت هر تصویر، حسرت رسیدن به آزادی و رهایی از بند و قیدها نهفته است و این معناها و مفاهیم در نخستین نگاه، خود را به بیننده آشنا با رویدادها و اتفاقات سالهای اخیر افغانستان نشان می دهد؛ سال هايی که زنان این کشور از دست یافتن به حقوق اساسی خود محروم بودند و حتی اجازه نداشتند به تنهایی از چهاردیواری خانه هایشان پا به بیرون بگذارند.

نقاشی های موجود در این نمایشگاه را می توان یک تحول جدی در عرصه هنر نقاشی در افغانستان دانست.

آفرینشگران این آثار، دخترانی در سنین شانزده تا بیست و پنج سال هستند که اگرچه آموزش های خیلی حرفه ای در عرصه نقاشی ندیده اند، اما کارهای هنری خود را با پختگی تمام انجام می دهند.

این نقاشی ها از سبک و روش هنری خاصى پیروی نمی کنند و شاید هم به همین دلیل، این آثار با هرچه در گذشته در افغانستان به عنوان نقاشی وجود داشته، متفاوت است.

در این نقاشی ها، اثری از رئالیسم و یا سبک های کلاسیک هنر نقاشی به چشم نمی خورد. به جای آن، هر چه می بینید، دست باز آفرینشگر در خلق اثرش است که نخواسته با پیروی از سبک های بسته و محدوده های از قبل تعیین شده، زمینه کار را برای خود تنگ کند.

در بیشتر موارد، این نقاشی ها فقط مخلوطی از رنگ های گوناگون اما جذاب و دلپذیر است که بیننده را به سوی خود می کشاند. انتخاب رنگ ها در بسیاری از این آثار، با دقت و ظرافت خاصی انجام شده است.

شاید همین موضوعی که نقاش های جوان در آفرینش این آثار، خود را به سبک و روش خاصی محدود نکرده اند، به آنان کمک کرده تا آنچه را می خواهند و آنچه را در درون خود دارند، به بیننده بازگو کنند و برای بیان عوالم درونی، چه چیزی می تواند بهتر از رنگ ها در یک بستر نامحدود باشد.

جدا از این ها، شیوه تنظیم و راه اندازی نمایشگاه این آثار نیز در نوع خود برای افغانستان استثنایی است.

تابلوها در ردیف های منظم روی پایه ها قرار داده شده و موسیقی دلنواز و آرامش بخشی همواره در فضا پخش می شود. در میان این آثار، دروازه شکسته ای قرار داده شده و در اطراف آن شیشه های شکسته پخش و پلا شده اند که از سال های خشونت و نابسامانی های افغانستان حکایت می کنند. این روش ها در کل، تعریف تازه و مدرنی را از برگزاری نمایشگاه در کشوری چون افغانستان ارائه می دهد.

در افغانستان به دلیل سال ها جنگ داخلی و فقر گسترده، مردم کمتر فرصت یافته اند به هنر توجه کنند، چون غم آب و دانه و ترس از جنگ، بهانه پرداختن به این مسایل را از آنان گرفته بوده است.  وقتی هیولای جنگ سایه می افکند، نه هنر خریدار دارد و نه هنرمند.

اما حالا پس از سالیان دراز سکوت و خاموشی هنر و هنرمندان، گشایش نمایشگاهی از این دست در افغانستان امیدوار کننده است.

تا حالا بیش از دو هزار نفر از این نمایشگاه در کابل دیدن کرده اند. مرکز هنرهای معاصر افغانستان امیدوار است این نمایشگاه را در آینده به آمریکا و برخی کشورهای اروپایی نیز ببرد.

رهرو عمرزاد، رئيس اين مرکز، می گويد که هدف از برگزاری نمايشگاه، تبليغ هنرهای معاصر در افغانستان، معرفی استعدادهای جديد و تشويق هنرمندان و تقويت موقعيت هنری و فرهنگی آنان است. به گفته او، مرکز هنرهای معاصر افغانستان تلاش کرده است در اين نمايشگاه راه های جديد بيان هنری را معرفی کند.

انتظار می رود آثار ارائه شده در این نمایشگاه، با استقبال گرمی در داخل و خارج از افغانستان روبرو شود.

در گزارش مصور اين صفحه برخی از آثار هنرمندان جوان را می توان ديد.

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنید

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب