آلبوم عکس

پاز که آن را پاژ و فاز هم خوانده‌اند، روستايی کوچک و محروم در شمال شهر مشهد است، چسبيده به راهی که مشهد را به کلات نادری می‌رساند.
پشتش به رشته کوه هزار مسجد گرم است و دشت پهناور توس را پيش رو دارد. پانزده کيلومتر بيشتر از شهر فاصله ندارد، اما در آن، هيچ بويی از همسايگی با شهر بزرگی چون مشهد به مشام نمی‌رسد.

با اين حال، در طول سده‌های دراز، چندان پاييده است که نامش همچنان بر زبان‌ها است؛ زيرا به يک اعتبار می‌توان آن را خاستگاه حماسه ايرانی و زبان پارسی دانست.

پاز زادگاه حکيم ابوالقاسم فردوسی است. او در آن جا زاده شده و باليده و خانه و سرای او بر بام همين روستاست؛ اتاقکی گلين که اگر به‌راستی، از آن حکيم هم نباشد، از آن جا که بر بلندترين نقطه پاز ايستاده، مردم آن را خانه فردوسی می دانند.

با همه وامی که زبان فارسی به سخن‌سرايی چون فردوسی دارد، نگهدارى از روستای زادگاهش و سرايی که به نام او شناخته می‌شود، در شأن و پايه او نيست.

تپه‌ای در ميان است و راهی بر گرداگردش، و کوخ‌های اهالی در دو سوی آن. از کنار چند چهارديواری نگهداری دام و تعدادی کبوترخانه که بگذری تا بر فراز تپه برآيی، بايد چند پيچ را پشت سر بگذاری و از پشت بام چند خانه عبور کنی تا به اتاقی با نمای کاهگلی برسی.

تنها بر ديوارهای رنگ و رو رفته‌ اين اتاق است که نام فردوسی بزرگ را که با ذغال نوشته‌اند مى بينى.

يعنی بايد اول بدانی که پاز زادگاه فردوسی است، و بدانی که کجای مشهد است و بدانی که خانه‌ای به نام فردوسی در آن قرار دارد، تا بتوانی به آن جا راه يابی، و دريغ از يک نشان راهنما که سرای سخن‌سرای توس را به تو نشان دهد.

 در همین زمینه:

 آرامگاه فردوسى

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنید  

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب