مهراوه سروشیان

مجموعه عکس

آلبومى از عكس هاى كارگاه كُشتى بافى

 اولین بار که در بازار زرگرهای یزد زنی زرتشتی را در شوال و پیراهن و مکنایش دیدم، رنگ و ترکیب بندی موزون پارچه های شاد، که نرم و رها با گام برداشتن زن زیر سایه و آفتابِ تابیده از سوراخ های سقف  رنگ می دادند و رنگ می گرفتند، چنان درگیرم کرد که با خودم فکر کردم، در اولین فرصت لباسی این چنین برای خودم می دوزم.

پوشش اصیل زنان زرتشتی اما به این رنگ های دلفریب مَکناهای سبز و سرخ ، ختم نمی شد. این تنها بخشی بود که من می دیدم. زیر این شال های پهن و بلند که چندین لایه روی هم بسته می شدند، سدره و کُشتی هم بود.

شنیده بودم در شاهنامه آمده: سران بزرگ از همه کشوران/پزشکان دانا و کند آوران/همه سوی شاه زمین آمدند/ ببستند کُشتی به دین آمدند.

نمی دانستم اما این کُشتی که باید به کمر بسته باشی تا به دین بگروی حکایتش چیست و چگونه ساخته می شود؟

بعدها ویستا را پیدا کردم. دوست زرتشتی ام که برایم گفت کُشتی بندی است که روی سدره بسته می شود . ویستا پیش از توضیح کُشتی سدره اش را نشانم داد.

سدره پیراهنی سفید، گشاد با آستینی کوتاه و بدون یقه است که از ٩ تکه پارچه پنبه ای می دوزند. سدره در جلو از گریبان به پایین چاکی دارد که تا به سینه می رسد و در انتهای آن کیسه کوچکی کرفه نام، قرار دارد که به عقیده زرتشتیان کنش های نیک و سودمندی که در زندگی روزمره از آنها سر می زند در آن جای می گیرد.

ویستا می گوید سدره نشان بندگی اهـورامـزدا است و یک زرتـشتـی موظف است در تمام لحظات بجز مواقع خاص آن را به تن داشته باشد. کُشتی را روی این پوشش سفید ساده (سدره) می بندند.

اما هرچه از بافت کُشتی و کارگاه کوچک آن گفت تصوری از آن پیدا نمی کردم تا همراهش به آموزشگاه پوروچیستا در يزد رفتم و مراحل بافت کُشتی را از نزدیک دیدم.

کُشتی، بندی باریک و بلند است از ٧٢ نخ پشم گوسفند، که توسط زن موبد بافته می شود. این ٧٢ نخ را هنگام بافتن به شش قسمت که هر یک دارای دوازده رشته است تقسیم می کنند و به هم می بافند.

عدد هفتاد و دو کنایه از هفتاد و دو فصل یسنا است و عدد دوازده اشاره به دوازده ماه سال و عدد شش اشاره به شش گاهنبار، یا جشن هاى سالانه ششگانه زرتشتیان دارد.

سه دور بستن کُشتی به دور کمر و بر روی سدره نیز اشاره به سه بنیاد آئینی دین اشوزرتـشت یعنی اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک دارد.

دست آخر برای خوردن آجیل متبرک (لـُرک) به خانه ویستا رفتم تا او کُشتی دست باف خودش را روی سدره اش ببندد و این کار را با خواندن اوستای کُشتی همراه کند. به گفته او چهار گره کُشتی روی سدره هم به این باورها اشاره دارد:
گواهی به هستی خدای یگانه
گواهی به بر حق بودن و الهی بودن دین زرتشتی
گواهی به پیغمبری اشوزرتشت اسپنتمان
پذیرفتن سه پایه ی دین زرتشتی : اندیشه نیک ،گفتار نیک و کردار نیک.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب