کندوان در ۶۲ کیلومتری شهر تبریز است با خانه‌هایی مخروطی یا کندو مانند که به آنها کـَران می‌گویند. هر کران چند طبقه دارد. کران‌ها از حفاری گدازه‌های آتشفشانی کوه سهند درست شده که به شکل مخروط‌ه ای در کنار هم اند.حفره ها به گونه ای شکل گرفته اند که گويی فرهادان کوهکن گمنامی آنها را با عشق تراشيده و کنده اند.

در مورد تاریخچه کندوان این چنین نقل شده است که نخستین کسانی که به کندوان پا گذاشته اند، ساکنان روستایی به نام حیله ور بودند که در دو کیلومتری غرب کندوان قرار داشت و در قرن هفتم هجری برای در امان ماندن از حمله مغول‌ها به دشتی در مقابل کندوان فعلی مهاجرت کرده‌اند و در طول مدت زمانی به تدریج درون کران‌ها را حفاری کرده و پناهگاهی امن برای خود ساخته‌اند که از آن زمان تاکنون فرزندان آنها نسل به نسل در همان خانه‌های سنگی سکونت دارند.

البته اگر گذرتان به کندوان بیفتد متوجه خواهید شد که این روستای تاریخی نیز از ساخت و سازهای امروزی در امان نمانده است. زیرا ظاهر بی‌نظیر و بکر این کران‌ها که نمونه بسیار زیـبایی از زندگی مسالمت بشر با طبیعت است، با حضور ساختمان‌های نوساز تا حد زیادی دستخوش تغییرات نه چندان خوشایندی شده است. از سویی اهالی از نعمت لوله‌کشی آب، برق و سایر امکانات برخوردارشده‌اند و از سوی دیگر شکل روستا کاملاً تغییر یافته.

وجود گردشگران ایرانی و خارجی باعث ساخته شدن هتلی با سبک و سیاق خانه‌های کله قندی شده است. وجود این گردشگران از سویی کمکی زیادی به اقتصاد کندوان می‌کند. در ابتدای روستا گیشه‌ای قرار دارد که با دریافت ۳۰۰ تومان اجازه ورود گردشگران را به داخل می‌دهد و به گفته دهدار کندوان درآمد حاصل از آن صرف نگهداری روستا می‌شود. بعضی از اهالی روستا هم با دریافت ۲۰۰ تومان اجازه بازدید از داخل خانه‌هایشان را می‌دهند. ولی عده زیادی هم دل خوشی از حضور هر روزه تعداد زیادی غریبه در محل زندگیشان را ندارند.

یکی از اهالی که از وجود گردشگران ناراضی بود می‌گوید: "شما خودتان را به جای ما بگذارید. ما اینجا زندگی می‌کنیم ولی هر روز عده‌ای می‌آیند و به ما مثل اشیای داخل موزه نگاه می‌کنند. با دوربین از ما عکس می‌گیرند و در خانه‌های ما سرک می‌کشند. فکر می‌کنند ما واقعاً غارنشین هستیم. عکس زن و بچه‌های ما در موبایل‌ها و دوربین‌های غریبه‌ها است."

البته بناهای قدیمی و منحصر به فرد کندوان تنها دلیل جذابیت این روستا نیست. چشمه‌های آب‌معدنی هم باعث جذب گروهی دیگر از مردم شده است. اهالی تبریز، اسکو، ارومیه و بیشتر شهرهای اطراف برای بردن آب‌معدنی به کندوان می‌آیند. آب چشمه‌های کندوان به دلیل نوع خاک آن از آهک بسیار کمی نسبت به سایر آبهای آشامیدنی برخوردار است و به همین دلیل برای امراض کلیوی مفید است.

در پایین دست دِه یک رودخانه قرار دارد که در کنار آن اهالی فراورده‌های کندوان را به فروش می‌رسانند مثل عسل، داروهای گیاهی و کوهی، میوه‌های خشک، گردو، و صنایع دستی.

گرچه کندوان تنها نمونه باقی ماندۀ روستا‌های صخره‌ای در دنیاست که هنوز مسکونی می‌باشد ولی مسئولین فکر خاصی جهت حفظ و نگهداری آن نکرده‌اند.

مردم روستا، کم کم ترجیح می‌دهند خانه‌های سنگی خود را ترک کرده و در ساختمان‌های نوساز زندگی کنند. تمام این عوامل و محرومیت برخی از مردم، باعث تخریب تدریجی روستای کندوان می‌شود و ممکن است به زودی شاهد صدمات جبران ناپذیری به تنها روستای صخره‌ای و مسکونی دنیا باشیم.

انتخاب از آرشیو جدیدآنلاین:۰۹ اکتبر ۲۰۰۹ - ۱۷ مهر ۱۳۸۸

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب