ليلا پشت فرمان ماشين نشسته و در ميان ترافيك سنگينى كه با نزديك شدن روزهاى پايانى سال سنگين تر و سنگين تر مى شود، به ساعت هاى طولانى فكر مى كند كه بايد در خيابان هاى پرترافيك كلاچ و ترمز بگيرد و مسافران را به مقصد برساند، صداى راننده تاكسى زرد رنگى رشته افكارش را پاره مى كند: "هى خانم، ماشينت رو بده ماشين لباسشويى بخر." صداى خنده راننده تمام فضا را پر مى كند. 

در تهران ديدن زنانى كه  به صورت شخصى و يا تحت عنوان "تاكسى بى سيم بانوان" به مسافربرى مشغولند پديده تازه و عجيبى به نظر نمى آيد.  شايد تا قبل از تأسيس "تاكسى بيسيم بانوان" در سال١٣٨٥ خورشيدى  تعداد زنانى كه به شغل رانندگى اشتغال داشتند زياد نبود، اما با گشايش اين مركز هر روز تعداد بيشترى از اين زنان را در سطح شهر مى توان ديد.

در ابتدا براى زنانى كه به دليل فشارهاى اقتصادى مجبور شده بودند روى اتومبيل هاى شخصى شان به مسافركشى بپردازند برخورد عمومى جامعه چندان مناسب نبود و تنها اجبار بود كه اين زنان را وادار مى كرد تا به اين حرفه ادامه دهند.

زهرا كه حدودا سى سال دارد و تقريبا نه سال است مسافربرى مى كند خاطرات آن روزها را اين گونه به ياد مى آورد "اوايل برخورد مردم خيلى بد بود. جوانترها مرتب به بهانه هاى متفاوت مزاحمت ايجاد مى كردند يا هنگامى كه سوار ماشين مى شدند سعى مى كردند با كلمات زشت مرا تحقيركنند و آزار بدهند اما با گذشت سال ها همه چيز فرق كرده حالا ديگر شغل من تقريبا در جامعه جا افتاده و مردم با تعجب به من نگاه نمى كنند."

با ورود "تاكسى بيسيم زنان" كه  منحصرا براى جابجايى زنان و همراهان مرد زير ١٢ سال آنها تاسيس شده است، رانندگى براى زنان از شغلى كه فقط به دليل تنگناهاى اقتصادى به آن رو مى آوردند به شغلى مبدل شد كه با انگيزه هاى ديگرى مى شود به آن نگاه كرد.

انگيزه هايى مانند انجام كارى كه تا پيش از اين تنها به مردان تعلق داشت يا انجام كارى خاص و يا حتى عشق به رانندگى كه در سال هاى پيش در ميان زنان سركوب مى شد.

با تمام اين احوال هنوز برخى، به خصوص در ميان مردان، اين شغل را كار مناسبى براى زنان نمى دانند. على، ٣٧ ساله، با توجه به سنتى بودن جامعه ايران اين حرفه را شغلى مردانه به حساب مى آورد "ما نبايد فراموش كنيم كه در يك جامعه سنتى زندگى مى كنيم، در اين جامعه امنيت براى برخى مشاغل مانند مسافركشى وجود ندارد و ورود زنان به اين حرفه ها هم براى خودشان توليد خطر مى كند و هم جامعه را براى بروز مشكل مساعدتر مى كند. بنابراين به نظر من هيچ لزومى وجود ندارد كه يك زن به اين حرفه روى بياورد."

اما گروهى ديگر اين امر را اتفاق خوشايندى براى جامعه زنان ايرانى به شمار مى آورند  مرد ميان سالى كه  با چند ساك دستى در ميان انبوه مسافران منتظر تاكسى ايستاده، حضور زنان در عرصه هاى متفاوت اجتماعى را  گامى به جلو ارزيابى مى كند "جامعه براى حركت در مسير رشد نيازمند بهره گيرى از همه ظرفيت هاى ممكنه است و زنان به عنوان نيمى از واقعيت اجتماعى مى توانند با ورود به حوزه هاى مختلف نقش مؤثرى را ايفا كنند. اين امر ممكن است در ابتدا زنان را با مخاطرات بسيارى مواجهه كند ولى بايد بپذيريم استقبال از اين مشكلات و مخاطرات براى تثبيت موقعيت زنان و كليت جامعه اجتناب ناپذير است."

بعضى نيز حضور زنان را در شغل هايى مانند رانندگى و ... با توجه به دورشدن اين عده از خصلت هاى زنانه چندان درخور توجه نمى دانند. خانمى، حدودا ٤٠ ساله، عقيده دارد: "با وجود پوششى كه تمام زيبايى هاى يك زن را از ديد عموم پنهان مى كند و با توجه به اين كه زنان راننده سعى دارند منش مردانه اى براى خودشان برگزينند اين اتفاق براى جامعه زنان چندان ميمون و مبارك نيست. اين امر در صورتى براى زنان موفقيت و حركت به جلو محسوب مى شد كه زن را با تمام خصلت هاى زنانه اش در جامعه به عنوان يك راننده مى پذيرفتند و نه به عنوان يك كپى دست هزارم و رنگ و رو رفته از مرد."

به هر روى به نظر مى رسد براى جامعه ايرانى كه در مرحله گذر از سنت به مدرنيت به سر مى برد كمرنگ يا حذف شدن مرزبندى ميان مردان و زنان امرى محتوم باشد كه با شدت و ضعف تعقيب مى شود. 

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنید

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب