ایاز رزمجویی*

مجموعه عکس

اردیبهشت است. در چنین موقعی از سال، وطنم ایران، رنگ و بوی دیگری دارد. به خصوص شهرم شیراز که اردیبهشتش معروف است، چنان که سعدی با وصف اول اردیبهشت ماه جلالی اش، عزم گلستان کرد.

هنوز هم در میان این همه آلودگی هوا و دود ماشین و مهمتر، در میان این همه غباری که بر دل ها نشسته است، در خیابان ارم شیراز بوی بهار نارنج بر بوی نامطبوع شهر غلبه می کند.

به گفته حافظ "شهری است پر ظریفان و از هر طرف نگاری".  این شهر و دیار، اما دید محدودی دارد. در دو سوی شهر  که دو رشته کوه قرار  دارد و اصلاً نمی دانی در پشت این کوه ها چه خبر است. قدم به قدم هم دیوارهایی که بالا می رود، تا مثلاً  خانه هایی  برای مردمش بسازند.

به هر دور دستی که می خواهی بنگری، کوهی یا دیواری فرمان ایست می دهند. من که حتا نمی خواهم آن سروهای خرامان ، افق دیدم را محدود کنند، چه برسد به در و دیوار.

اینجا در غرب، روبروی خانۀ ما درختی است که قامت رعنای آن درخت، مهمان همیشگی قاب پنجره است. من از این پنجره دنیا را به تماشا می نشینم. بر می خیزم، تا بنگرم چمنزار دور دست را و اسبی را که بی سوار و حتا بی زین و بی افسار در حال تاختن است. ببینم غنچه ای را که هر روز باز می شود و بازتر می شود، اما مگر به دست باد، پر پر نمی شود.

کودکی را که به دنبال توپ راه خود را کج می کند، تا خواب گربه ای را آشفته نکند. من اینها را همه، از لابلای شاخه های خشک درخت می بینم. این درخت زمستانی، با این شاخه های بی برگ است که  اجازۀ تماشای دنیا را به من می دهد. اما خودش در قاب پنجره، منظرۀ غم انگیزی دارد.

در تابستان که برگ های پهن این درخت، زیبایی را برای پنجره مان به ارمغان می آورند، دیگر آن سوی درخت را نمی بینم. و چه شباهتی دارد تابستان این درخت با شهرم شیراز و شاید وطنم ایران. این زیباهای محدود.

اردیبهشت است. اینجا در غرب هم،  درختِ پشت پنجره شکوفه کرده است. و چه زیبایی بی کرانی است، دیدن همزمان شکوفه ها و دنیای نامحدود پشت درخت. و یا دیدن دنیا در امتداد شکوفه ها.

کاش شهر من هم دیوار نداشت. کاش دیوارها و کوه ها هم بهاری داشتند و اردیبهشتی و در پی اش شکوفه ای. کاش می شد در باغ ارم که می نشینی، هم سرو ناز و بوی بهار نارنج را داشته باشی و هم توانِ دیدنِ دوردست را.

این درخت بهاری روبروی پنجره مان با این همه طنازی و شکوفه، چه زیباست. اما نه نارنجی هست و نه بوی بهار نارنجی. اردیبهشت است. دلم برای شیراز تنگ شده است...

* ایاز رزمجویی از کاربران جديدآنلاين در سوئد است. وی دبير رياضی است و از سه سال پيش بدين سو در اروپا زندگی می کند. اياز رزمجويی امروز، بيست و دوم ارديبهشت ماه، سی و سه ساله می شود.

شما هم اگر مطلبی برای انتشار داريد، لطفا آن را به نشانی info@jadidonline.com بفرستيد.

  برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنيد.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب