در یکی از روزهای زمستان سال گذشته، در تاکسی با خانمی آشنا شدم که مدیریت کانونی را به نام "خانۀ خورشید" عهده‌دار بود. به سمت میدان شوش می‌رفت و تا جایی که با هم همسفر بودیم، برایم از زنان آسیب‌دیده و مبتلا به ایدز که تحت پوشش مرکز هستند، صحبت کرد. آن روز چیزهایی را شنیدم که پیشتر یا زحمت فکر کردن به آن را به خود نداده بودم و یا تصور وجود چنین زنانی در فاصلۀ نه‌چندان دور از خود را نداشتم.

خانۀ خورشید نخستین مرکز گذری کاهش آسیب اعتیاد زنان است که در بهمن‌ماه ۱۳۸۵ در خیابان شوش و دروازۀ غار تهران کار خود را شروع کرد. برای کسانی که تهران را نمی‌شناسند، باید توضیح بدهم که "دروازۀ غار" از مناطق بسیار محروم در جنوب تهران است که شاید برخی از تهرانی‌ها یک بار هم پایشان به آنجا نرسیده باشد.

خانۀ خورشید با هدف ارائۀ خدمات و حمایت در زمینۀ درمان و بازپروری زنان معتاد به صورت رایگان و روزانه تأسیس شد. به گفتۀ خانم لیلا ارشد، مدد کار اجتماعی و مدیر عامل خانۀ خورشید، "اعتیاد فقط نوک کوه یخی است که ما از مشکلات زنان معتاد می‌بینیم . گروهی از زنان مصرف‌کنندۀ مواد مخدر در مناطق محروم به دلیل کاهش توانایی و عدم پذیرش در مشاغل و فعالیت‌های اجتماعی متداول و مجاز، برای تأمین نیازهای مالی خود و خانواده، به ویژه تهیۀ مواد مخدر، درگیر کسب درآمد از راه‌های غیر متعارف می‌شوند و با داشتن شرکای جنسی متعدد، از عوامل مؤثر در اشاعۀ بیماری‌های مقاربتی از جمله هپاتیت و ایدز هستند."

مددجویان خانۀ خورشید اغلب قربانی خانواده‌های خود هستند، زیرا بیشتر آنها در خانه‌هایی زندگی می‌کنند که دست کم یک مصرف‌کننده در آن حضور دارد. بیشتر زنان این مرکز توسط همسران خود به مصرف مواد تشویق شده‌اند تا به این ترتیب هزینۀ اعتیاد آنها را نیز تأمین کنند. این افراد اعتیاد خود را اغلب با تریاک آغاز کرده و پس از مدتی کوتاه جذب مواد مخدری همچون هروئین، کراک و شیشه شده‌اند.

این مددجویان بین ۲۰ تا ۴۹ ساله هستند و بیشتر آنان به دلیل مشکلات مالی و خانوادگی بی‌سواد و یا کم‌سواد هستند. این افراد به علت شرایط جسمی و روانی ناشی از اعتیاد، قادر به انجام کاری ثابت و مستمر نیستند و تنها ۲۳ درصد آنها به طور غیر منظم و فصلی به کار مشغول هستند. این افراد به دلیل عدم تمرکز، نداشتن مهارت‌های بین فردی و حرفه‌ای، تحمل کم و اختلالات عصبی، قادر به یافتن کاری ثابت و انجام صحیح آن نیستند و به دلیل عدم مسئولیت‌پذیری اغلب از کار خود اخراج می شوند.

این زنان با مراحعه به خانۀ خورشید به اضافۀ دریافت خدمات بهداشتی و درمان‌های سر پایی در کلاس‌های آموزشی برای یادگیری مهارت‌های زندگی شرکت می‌کنند.

مسئولان خانۀ خورشید بر این باورند که مددجویان مرکز به علت شرایط بسیار سخت اجتماعی و خانوادگی قادر به ترک یک‌بارۀ مواد نیستند و به درمانی احتیاج دارند که آنها را نسبت به مصرف مواد بی‌میل کرده و هشیاری آنها را در زمان نشئگی و خماری افزایش دهد و باعث شود که  از تن دادن به رفتارهای پرخطر اجتناب کنند.

خانۀ خورشید هم مانند تمامی سازمان‌‌های مردم‌نهاد (NGO) با همیاری و کمک‌های مردمی می‌تواند شرایط بهتری را برای زنان تحت پوشش خود به وجود بیاورد. چندی پيش گروهی از زنان هنرمند تصمیم به برگزاری نمایشگاه آثار هنری برای کمک به خانۀ خورشید گرفتند که با همکاری دیگر هنرمندان این نمایشگاه طی روزهای ۲۹ و ۳۰ مهرماه برگزار شد. تمامی هنرمندان آثار خود را به رایگان در اختیار نمایشگاه قرار دادند و با فروش نصف قیمت تا عصر روز دوم نمایشگاه بیشتر کارها به فروش رسید. تعدادی از گالری‌داران هم خریدهای زیادی انجام دادند، ولی هدف بیشتر خریداران کمک به کسانی بود که با تمام توان مشغول امدادرسانی به کسانی هستند که هرچند ما آنان را نمی‌بینیم، ولی زیر آسمان یک شهر روز را به شب می‌رسانیم.

در نمایشگاه خانۀ خورشید آثار ۱۶۰ هنرمند به نمایش درآمد و آثار ده‌ها تن از آنها، از جمله  ایمان صفایی، سمیرا علی‌خان‌زاده، حسنا درویشی،‌ مریم طباطبایی،‌ شهلا حسینی، مریم ابطحی، اذرخش عسگری، ندا معین افشار، اردشیر رستمی، محمد حمزه، امیرپاشا هوشی‌وار، احمد اسفندیاری، یحیی دهقانپور، مهران مهاجر، منوچهر معتبر، حسین ماهر، اوا بابازاده، نصرالله مسلمیان، صادق تبریزی، حمیدرضا یراقچی، علی نصر، پیمان گرامی، مهران زمانی، علی بیکی‌پرست، میثم محمدی محفوظ، بهرام دبیری، مهران صابر، خسرو خسروی، فیروزه امینی، مینا غازیانی، مهرداد نجم‌آبادی، شکوفه فلاح، غزاله هدایت، محمد فولادی، ناصر محمدی، پرویز تناولی، گیزلا سینایی، یاسمین سینایی، نیوشا توکلیان، شادی قدیریان، ایمان افسریان، نرگس هاشمی و مصطفی دشتی به فروش رفت.

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنيد.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب