مردم شیراز و اطراف، باورهایی خاص نسبت به حوض ماهی دارند.

بازار روز بابل از صبح زود با همهمه و بوی سبزی تازۀ محلی شنیده و حس می‌شود.

سر برکشیدن گل بهمن از زیر خاک، مژده‌ای است برای پایان سرما و آمدن بهار و نوروز.

هایده چنگیزیان سال‌هاست که از باله دور شده و دیگر جایی هم برای رقصندگی باله ندارد.

خانم عزت‎‌ملک ملک میراث فرهنگی سترگی برای ایرانیان به جای گذاشت.

آقای میرزایی از نسلی است در حال انقراض. او شاید آخرین رادیوساز تهران باشد.

سبزوار، شهر سربداران و مورخان بزرگ در آغوش کاج‌های سبز آرام گرفته.

نوژان، فریادی است که از دل آواهای‌های کهن بیرون می‌آید و ابتکاری موسیقایی می‌شود.

جشن میلاد در میان ارمنیان آیین‌های ویژه‌ای برای نیایش، نوشیدن و خوردن دارد.

وانک سنت استپانوس زیارتگاه مقدس مسیحیان ارمنی و یکی از آثار فرهنگی جهان است.

تعطیلات کریسمس برای برخی از دانشجویان ایرانی مقیم لندن شادی چندانی ندارد.

هنرمندان ایرانی با فلز، کاغذ، چوب و چرم نقش‌هایی جاودانه بر جلد کتاب‌ها آفریده‌اند.

بدون گل هم، محلات جای زیبایی است. با این که کوه‌هایش تهی و سفید می‌شوند.